Manicure klasyczny, hybrydowy i japoński – czym się różnią? Coraz więcej osób udaje się do salonów kosmetycznych, aby poddać się zabiegowi manicure’u. W ofertach znajdziemy już nie tylko manicure klasyczny, ale także inne jego rodzaje. Czym się różnią i dla kogo są przeznaczone?
Istnieją różne typy manicure’u, ale nie wszyscy wiedzą, czym się od siebie różnią i jakie są ewentualne przeciwskazania do wykonania poszczególnych z nich.
Manicure klasyczny
To podstawowy typ manicure’u. Polega na opiłowaniu końcówki paznokcia w celu nadania mu pożądanego, dopasowanego do dłoni kształtu, a także na wygładzeniu płytki paznokcia oraz odsunięciu skórek za pomocą kopytka i wycięciu ich cążkami. Zabieg obejmuje również odżywienie i natłuszczenie paznokci, a na koniec – opcjonalnie – pomalowanie ich lakierem.
Paznokcie opiłowuje się od boków ku ich wierzchołkom. Istotne podczas zabiegu jest zachowanie naturalnego kształtu paznokci (możliwa jest ewentualna korekta). Przed usunięciem skórek palce poddawane są kąpieli w wodzie z dodatkiem specjalnego kosmetyku (np. oliwki). Jeszcze przed zakończeniem zabiegów na paznokciach (polerowanie, malowanie) wykonuje się peeling i masaż dłoni.
Istotne znaczenie mają wybór techniki malowania oraz dobór koloru lakieru do paznokci. Przykładowo paznokcie okrągłe wyglądają niekorzystnie, gdy zostaną pokryte lakierem perłowym. Panie o dłuższych paznokciach mogą zdecydować się na manicure francuski, który polega na pomalowaniu wolnego brzegu paznokcia lakierem białym, a następnie pokryciu całej płytki lakierem cielistym.
Na manicure klasyczny nie powinny decydować się osoby, u których wokół paznokci występują infekcje i stany zapalne, skaleczenia czy zadrapania.
Alternatywą dla manicure’u klasycznego jest manicure biologiczny, w czasie którego nie używa się metalowych narzędzi do usuwania skórek, a jedynie specjalnego płynu oraz drewnianego patyczka. Do pielęgnacji dłoni i paznokci używa się tu tylko naturalnych preparatów.
Manicure hybrydowy
W przypadku manicure’u hybrydowego na początku wykonywane są te same zabiegi pielęgnacyjne jak przy manicurze klasycznym czy biologicznym. Różnica polega na innej technice – czy wręcz technologii – malowania paznokci za pomocą lakieru utwardzanego pod lampą UV. Lakier można połączyć z żelem w celu nadania płytce paznokcia większej twardości. W ten sposób lakier wysycha w ciągu dwóch minut i jest jednocześnie bardzo trwały (utrzymuje się do dwóch tygodni). Lakier nie niszczy paznokci, jednak na hybrydę nie powinny decydować się osoby, których płytka paznokciowa jest słaba i zniszczona. Chociaż same zabiegi odżywiają paznokcie, zdejmowanie lakieru hybrydowego odbywa się za pomocą zmywacza z acetonem, który negatywnie wpływa na stan słabej płytki. Podobnie z hybrydą powinny poczekać osoby, które dopiero co usunęły sztuczne paznokcie – naturalne płytki są wówczas osłabione.
Salony, które mają w swej ofercie profesjonalny manicure, proponują różne odmiany manicure’u hybrydowego, m.in. manicure francuski w wersji hybrydowej.
Manicure japoński
Ten typ manicure’u polega na wcieraniu w płytkę paznokcia pasty z naturalnej glinki krzemionkowej pochodzącej z Morza Japońskiego, pyłku pszczelego, keratyny oraz witamin A i E. Pasta ta odżywia i wzmacnia paznokcie, a także nadaje im charakterystyczny różowawo-perłowy połysk. Przed zabiegiem paznokcie należy zmatowić pilniczkiem, tak aby jak najwięcej pasty wniknęło do wnętrza płytki. Po wtarciu pasty wciera się jeszcze specjalny puder. W trakcie zabiegu nie stosuje się metalowych pilniczków ani nie wycina skórek. Metoda japońska sprawia, że paznokcie są gładkie i lśniące, a także zregenerowane. Wpływa zbawiennie na zniszczoną płytkę, łamliwe, rozdwajające się i suche paznokcie. Po ok. 2 tygodniach należy uzupełnić warstwę krzemionki i pudru.
Przeciwwskazaniami do wykonania manicure’u japońskiego są nadmiernie spiłowana płytka paznokcia, a także stany zapalne i ranki wokół paznokcia. Z zabiegiem tym powinny także nieco poczekać osoby, które dopiero co zdjęły sztuczne paznokcie.
